قاضی زاده هاشمی: نباید اجازه داد محیط جامعه به فضایی مبتذل تبدیل شود
معاون دولت ابراهیم رئیسی و رییس سابق بنیاد شهید و امور ایثارگران گفت: نباید اجازه داد محیط جامعه به فضایی مبتذل تبدیل شود، اما باید میان مسائل اجتماعی و رفتارهای فردی، خانوادگی و شخصی تفاوت قائل شد. در این حوزهها، قانون چارچوبهای خود را دارد و باید همان قوانین با دقت و احترام اجرا شوند.

به گزارش 24 آنلاین، امیرحسین قاضی زاده هاشمی در هفتمین نشست حکمرانی فرهنگی شهر تهران با تأکید بر لزوم بازنگری در شیوه حکمرانی اجتماعی کشور، اظهار داشت: برخورد با جراحات سازمانیافته یک مسئولیت عمومی است و نباید آن را صرفاً متوجه یک نهاد یا فرد خاص دانست.
وی با اشاره به اهمیت صیانت از فضای عمومی جامعه افزود: البته نباید اجازه داد محیط جامعه به فضایی مبتذل تبدیل شود، اما باید میان مسائل اجتماعی و رفتارهای فردی، خانوادگی و شخصی تفاوت قائل شد. در این حوزهها، قانون چارچوبهای خود را دارد و باید همان قوانین با دقت و احترام اجرا شوند.
قاضیزاده هاشمی با انتقاد از تمرکز صرف بر حاکمیت در فرآیندهای اجتماعی و فرهنگی، گفت: ما باید از نگاه صرفاً دولتی فاصله بگیریم و بهسمت تقویت نهادهای مدنی حرکت کنیم. حکمرانی کارآمد، زمانی محقق میشود که خود مردم، با مشارکت واقعی، بخشی از فرآیند سیاستگذاری، اجرا، انتصاب، عزل و حتی نظامهای پاداش و پرداخت دستمزد باشند.
وی ادامه داد: اگر نقشه راهی که در بیانیه گام دوم انقلاب اسلامی ترسیم شده، بهدرستی و با مشارکت مردمی اجرا شود، بسیاری از چالشهای امروز قابل حل خواهد بود.
رئیس سابق بنیاد شهید در بخش دیگری از سخنان خود، به چالشهای مدیریت شهری پرداخت و گفت: با وجود تلاشهایی که برای اصلاح قانون مدیریت شهری صورت گرفت، مجلس در واگذاری اختیارات دستگاههای اجرایی به شهرداریها توفیق نیافت. بخشی از این اختیارات بهموجب قانون اساسی، قابل تفویض نیستند و همین موضوع سبب شد که حتی با وجود دستوراتی در دولت گذشته، اقدامات عملی مؤثری صورت نگیرد.
وی افزود: در آن مقطع، رئیسجمهور شهید با پذیرش پیشنهادی، شهردار تهران را بهعنوان دستیار اجتماعی خود منصوب کرد؛ اقدامی که میتوانست گامی در جهت تمرکز و هماهنگی باشد. اما دستگاههای موازی به فعالیت خود ادامه دادند و تصمیمی برای تعطیلی یا ادغام آنها اتخاذ نشد.
قاضیزاده هاشمی خاطرنشان کرد: ریشه اصلی این مشکلات، به گمشدن پاسخگو بازمیگردد. در ساختارهای چندپاره و متداخل، مشخص نیست که مسئول نهایی کیست. در مواجهه با آسیبهای اجتماعی، نمیدانیم دقیقاً به کدام نهاد باید مراجعه کنیم. وقتی پاسخگو مشخص نباشد، روندهای آسیبزا ادامه مییابند و هیچکس مسئولیت آنها را نمیپذیرد.