ماجرای ازدواج و جدایی پسر احمد توکلی و دختر زیباکلام

به گزارش 24 آنلاین، صادق زیباکلام و احمد توکلی پیش از انقلاب در زندان قصر با هم هم‌بند بودند و بعدها به واسطه ازدواج فرزندانشان با هم نسبت خانوادگی پیدا کرده بودند. 

ماجرای ازدواج و جدایی فرزندان این دو فعال سیاسی را به روایت زیباکلام در ادامه می‌خوانید؛

دختر من سارا که در سرویس اجتماعی روزنامه همشهری کار می‎کرد و مطالبی را هم، به خاطر اینکه انگلیسی‌اش خوب‌ بود، به فارسی ترجمه می‌کرد.

 پسر دوم آقای توکلی به اسم زهیر هم در روزنامه همشهری کار می‎کرد و مسئولیت صفحه ادبیات، جنگ و جبهه را داشت. 

 بدون این‌که من یا دکتر توکلی در جریان باشیم، این دو باهم آشنا و به همدیگر سخت علاقه‎مند شدند که منجر به ازدواج آن‌ها شد.

 اما مشکل آنها این بود که چطور این را به پدران‎شان بگویند. در آن مقطع، من یکی از چهره‎های جریان اصلاح‎طلب بود. سمت دولتی نداشتم اما مطالبی که در روزنامه‎های دوم خردادی می‎نوشتم یا سخنرانی‌هایی که در دانشگاه‎ها داشتم در نقطه مقابل دکتر توکلی قرار داشت که از بزرگان جبهه محافظه‎کار بودند. 

البته متاسفانه فرزندان ما بعد از حدود ۱۵ سال از هم جدا شدند. ثمره آن ازدواج پسری است به اسم یحیی که الان کلاس دهم است. اما من از دختر و داماد اجازه گرفتم که او را به خاطر احترام و علاقه‌ای که به مرحوم آیت‌الله منتظری داشتم، حسینعلی صدا کنم. چون یحیی همان موقع‎هایی به دنیا آمد که آیت الله منتظری فوت کردند.  

البته من هیچ دخالتی در کارهای سیاسی دخترم سارا نمی‎کردم. او خودش انتخاب کرده بود. به شدت هم حزب‎الهی و جناح راستی بود. در دوران دانشجویی‌اش در رشته زبان و ادبیات درس می‎خواند و مسئول بسیج دانشگاهش هم بود. مرتب هم به سفرهای راهیان نور و مشهد و … می‌رفت و آنها را سازماندهی می‌کرد. اما همیشه می‎گفت پدر من واقعا یک لیبرال است و هیچ وقت دخالتی در کارهای سیاسی من نمی‎کند و من را از نظر سیاسی، حجاب و … آزاد گذاشته است تا به تشخیص خودم رفتار کنم. بنابراین سارا به زهیر گفته بود که من از بابت پدرم خیلی نگرانی ندارم. اما آن‌ها حدس می‌زدند که دکتر توکلی مخالفت کند. با این حال، دکتر توکلی بعدا گفت که آقای دکتر زیبا کلام را با وجود مواضع متفاوت متعهد می‌دانم، آدم درستی است و من شاهد بودم که قبل از انقلاب آبش با مجاهدین اصلا در یک جوی نمی‎رفت و اهل نماز بود.

ما روح‌مان از علاقه فرزندان‌مان به هم خبر نداشت؛ نه نقشی در ازدواج‌شان داشتبم و نه در جدایی‌شان. 

طلاق آنان مطلقا سیاسی نبود؛ بلکه به همین مسائل خانوادگی و اختلافاتی برمی‌گشت که بین هر زن و شوهری می‎تواند به وجود بیاید. برای من هم واقعا شگفت‎انگیز بود که به رغم این علاقه‎ای که به همدیگر داشتند متاسفانه این اتفاق پیش آمد. اما وقتی قرار می‌شود آنها از هم جدا شوند توافق می‌کنند که حسینعلی یا به قول پدر و مادرش یحیی را دخترم سارا نگه دارد. این جدایی اتفاقا خیلی هم با آرامش رخ داد. 

البته هم من و هم مرحوم توکلی خیلی متاسف و متاثر شدیم اماهمان‎طور که ازدواج آنها را قبول کرده بودیم، جدایی آنها را هم قبول کردیم. با این تفاوت که ازدواج آنها را به مسرت قبول کرده بودیم اما جدایی آنها را با تلخی.