دیپلمات پیشین ایران: ایران بیش از هر زمان دیگری به انتخاب‌های عقلانی و هوشمندانه نیاز دارد
دیپلمات پیشین ایران در انگلستان گفت: ایران در نقطه‌ای از تاریخ ایستاده است که بیش از هر زمان دیگری به انتخاب‌های عقلانی و هوشمندانه نیاز دارد. آینده میان واشنگتن، تل‌آویو و تهران به هوشمندی دیپلمات های کشورمان در شکل دهی یک دیپلماسی پیوسته و قدرت منطقه‌ای معنا می شود.
به گزارش ۲۴ آنلاین،جی‌دی ونس، معاون رئیس‌جمهوری آمریکا، سه‌شنبه ۲۹ مهر در نشستی خبری در اسرائیل از جانب دونالد ترامپ گفت او خواهان رونق ایران و برقراری روابط خوب با ایرانیان است، اما تأکید کرده ایران نباید سلاح هسته‌ای داشته باشد. این اظهارات دی ونس در شرایطی مطرح می شود که وی نسبت به پایداری صلح در غزه نیز ابراز امیدواری کرده است.
ونس در بخش دیگری از سخنان خود تاکید کرده که دولت آمریکا همچنان از همه راه‌های دیپلماتیک ممکن استفاده خواهد کرد تا برنامه هسته ای ایران محدود شود. اخیرا سخنان مشابهی از سوی ویتکاف و بقایی، در خصوص رد و بدل شدن برخی پیام‌ها بین ایران و آمریکا اشاره شده که گرچه از سوی هیچ یک به معنای مذاکره رسمی نیست اما گمانه زنی هایی در خصوص احتمالات پیش رو مطرح کرده است.
جلال ساداتیان، دیپلمات پیشین ایران و تحلیلگر سیاست خارجی در گفتگو با فرارو به بررسی وضعیت موجود پرداخته است:
ساداتیان اظهار کرد: «رهبری در سخنان اخیر خود تا حد زیادی مواضع سیاست خارجی را روشن کردند. به هر حال مقام های وزارت خارجه ایران نیز بارها اعلام کرده اند که اگر طرف غربی تمایلی به گفتگو دارد باید وارد مذاکره برابر شود و نمی توان بدون برابری در گفتگو، انتظار خاصی داشت. اما در کنار این موضوع یک نکته که همیشه مورد نقد من بوده این است که چه لزومی دارد، افرادی که ذی صلاح نیستند یا جزو مقامات ارشد تصمیم گیر کشور نیستند به خود اجازه اظهارنظر بدهند. بارها در طول هفته های اخیر شاهد اظهارنظرهایی تند و بعضا حساسیت برانگیز از سوی افرادی بوده ایم که اصلا لزومی ندارد در خصوص مسائل سیاست خارجی نظر بدهند. قرار نیست هر شخصی به خود اجازه دهد درباره مسائلی صحبت کند که مستقیما با امنیت ملی کشور مرتبط است.»
وی افزود: «از دید من با توجه به سخنان اخیر جی دی ونس، ترامپ و سایر مقامات غربی، هیچ لزومی ندارد اقدام به تحریک آنان کنیم. این نکته نیز مهم است که هم اکنون اسرائیل در تلاش است بار دیگر علیه ایران توطئه چینی کند. با همه این ها سخنان اخیر مقامات اسرائیل و ایالات متحده و تاکید همزمان بر مسائل هسته ای نشان می دهد تمرکز طرف آمریکایی و اسرائیلی بر فعالیت های هسته ای ایران است.»
دیپلمات پیشین ایران در انگلستان در خصوص مذاکرات با ایالات متحده گفت: «به نظر می رسد رایزن هایی طرفین در پشت پرده در حال فعالیت هستند. اما عمق و حجم این فعالیت ها تا زمانی که حداقل یک مصداق بیرونی نبینیم، قابل تشخیص نیست. بر اساس نوع حرکاتی که در منطقه اتفاق می افتد، به نظر می رسد که شرایط به سمت برخی تنش ها بین اسرائیل و بخشی از نیروهای مقاومت منطقه حرکت می کند. تحرکات اسرائیلی ها و سخنان مقامات اسرائیل و آمریکا درباره حماس و حزب الله نشان می دهد هر لحظه ممکن است اتفاقی جدید در منطقه رقم بخورد. درواقع همه شواهد می گوید احتمالا طرفین به سمت درگیری حرکت می کنند اما نمی دانیم این درگیری از چه زمانی آغاز می شود یا چه سطح دامنه ای دارد.»
وی افزود: «ایران در نقطه‌ای از تاریخ ایستاده است که بیش از هر زمان دیگری به انتخاب‌های عقلانی و هوشمندانه نیاز دارد. آینده میان واشنگتن، تل‌آویو و تهران به هوشمندی دیپلمات های کشورمان در شکل دهی یک دیپلماسی پیوسته و قدرت منطقه‌ای معنا می شود. این روزها، اسرائیل و آمریکا با اعمال فشار «چماق تحریم» سعی در تسلیم ایران دارند، اما اعتقاد من این است تمرکز این دو، دیگر روی گزینه نظامی نیست. با این وجود، مقامات ما نیز نباید خود را در وضعیت واکنش‌پذیری محض قرار دهند. هر حرکت ایران باید از درون تعیّن یابد، نه از بیرون تحمیل شود. اگر دیپلماسی را تنها به نرمش تعبیر کنیم، می‌بازیم؛ اگر مقاومت را تنها به موشک و ببینیم، از وجوه دیگر غافل می شویم. »
این تحلیلگر ارشد سیاست خارجی در ادامه گفت: «باید راهی میانه ساخت: یک سیاست خارجی فعال، که هم ظرفیت چانه‌زنی داشته باشد و هم ابزار بازدارندگی. ایران باید با طمانینه متهم‌شدن به تهدید را پاسخ دهد، اما هر گام تحریک‌آمیز را به عنوان بهانه‌ای برای حمله تلافی نکند. در این مسیر، نباید از ابزار حقوق بین‌الملل چشم بپوشیم. ما قائل به گفتگو هستیم اما با شروطی منطقی و ضمانت‌هایی که از سوی طرف مقابل صراحتا داده شده باشد و نه محرمانه و پشت‌پرده. در عین حال، مقاومت منطقه‌ای را نباید رها کرد؛ اما باید آن را به ابزاری متناسب با وضعیت موجود تبدیل کرد. اگر ایران بتواند دیپلماسی خود را با همسایگان نزدیک‌تر کند، با اروپا رابطه ای معقول برقرار کند و روابطش با روسیه و چین را مدیریت کند، آن‌گاه امکان تبدیل فشار به فرصت وجود دارد.»
