فاشیسم از هوش مصنوعی ترسناک‌تر است
میشل فرانکو، فیلمساز مستقل مکزیکی، در گفت‌وگویی با ددلاین در جریان جشنواره فیلم سارایوو گفت: « «هوش مصنوعی چیزی است که چه بخواهیم و چه نخواهیم می‌آید. ترسیدن یا فوبیا داشتن نسبت به آن بی‌فایده است بهتر است با آن کنار بیاییم.»
به گزارش 24 آنلاین، این نویسنده ـ کارگردان ـ تهیه‌کننده که از زمان موفقیت فیلم اولش، بعد از لوسیا (برنده بخش نوعی نگاه جشنواره کن ۲۰۱۲)، حضوری مداوم در جشنواره‌های معتبر جهانی داشته است، اذعان کرد که تاکنون از هوش مصنوعی استفاده نکرده است و حتی چت‌جی‌بی‌تی را هم امتحان نکرده اما با بهره‌گیری از آن در آینده مشکلی ندارد.
فرانکو توضیح داد: «اگر می‌توانستم در بعضی صحنه‌ها، موی بازیگری را که تازه کوتاه کرده دوباره با کمک هوش مصنوعی برگردانم و همه‌چیز طبیعی به نظر برسد و هزینه‌ای هم نداشته باشد، آیا این کار را می‌کردم؟ بله.
اگر می‌توانستم یک جلسه دوبله صدای بازیگر (ADR) را با کمک هوش مصنوعی حذف کنم، به طوری که هیچ‌کس متوجه نشود، باز هم احتمالاً بله، چون وقت بیشتری برای نوشتن فیلم بعدی داشتم و مجبور نبودم ساعت‌های طولانی و خسته‌کننده را صرف کارهای فنی کنم. از این منظر، کاملاً استقبال می‌کنم.»
با این حال او تأکید کرد که استفاده از هوش مصنوعی در سینما خالی از ابهام نیست: «دو نگاه وجود دارد. یکی نگاه کاربردی: اگر چیزی کار را آسان‌تر یا ارزان‌تر یا ممکن‌تر کند، چرا استفاده نکنیم؟ احمقانه است که نکنیم.
اما بحث مهم‌تر مربوط به آینده است، اینکه چقدر تهدیدکننده است و چطور ممکن است شغل‌ها را بگیرد. نمی‌دانم چه فکری باید بکنم. دوست دارم باور کنم استعداد انسانی هرگز جایگزین نمی‌شود، اما مسئله پیچیده است. شما موسیقی ساخته‌شده با هوش مصنوعی را گوش می‌دهید و تشخیص‌اش از واقعی سخت است. حتی برای موزیسین‌های حرفه‌ای هم تشخیص سخت است. پس این بحث بزرگی است که باید بیشتر بررسی شود.»
فرانکو این هفته در سارایوو حضور داشت تا فیلم تازه‌اش «رویاها» با بازی جسیکا چستین، همکار همیشگی‌اش را معرفی کند. همچنین جایزه افتخاری «قلب سارایوو» را دریافت کرد.
او در پاسخ به پرسشی درباره مستند جدیدش که بخشی از آن را اوایل امسال در لهستان فیلمبرداری کرده، گفت هنوز زود است در این باره صحبت کند، چون مطمئن نیست دقیقاً چه نوع اثری خواهد شد: «نمی‌دانم چیست، حتی سخت است بگویم در لهستان ساخته می‌شود چون شاید در جای دیگری هم ادامه دهم. هیچ‌وقت مستند نساخته‌ام و حالا به‌سختی دارم یاد می‌گیرم چقدر دشوار است چیزی جالب خلق کنم. برعکس فیلم داستانی است؛ در داستانی من همه‌چیز را کنترل می‌کنم یا تصمیم می‌گیرم چه چیزی را کنترل نکنم. اما مستند زبان کاملاً متفاوتی دارد. الان دارم خودم را به چالش می‌کشم.»
فرانکو تنها این را فاش کرد که موضوع مستند «تا حدی به جنگ جهانی دوم و اردوگاه‌های کار اجباری و مرگ» مربوط است.
او افزود: «الهام این کار فاشیسم بود. من و تیم راث از سال ۲۰۱۲ که همدیگر را دیدیم درباره فاشیسم حرف زده‌ایم و می‌گفتیم باید فیلمی درباره‌اش بسازیم. بعد نظم نوین را ساختم که تقریباً درباره همین موضوع است. این ترس من است. من خیلی بیشتر از هوش مصنوعی از فاشیسم می‌ترسم، چون چیزی است که می‌توانیم با آن مبارزه کنیم و کنترلش کنیم.»
مترجم: ریحانه اسکندری
منبع: ددلاین
