سریال سووشون ساخته نرگس آبیار هرچه جلوتر میرود بحث‌برانگیزتر میشود و به جرات می‌توان گفت حالا دیگر جزو معدود سریالهای ایرانی ماههای اخیر است که بعد از عرضه هر اپیزود، کلی واکنش مختلف را رقم می‌زند.

انگاری حتی تندترین منتقدان سریال نیز به نوعی به سریال عادت کرده‌اند و هفته به هفته آن را در نماوا می‌بینند و بازار نقد سووشون را داغ‌تر میکنند.

به تازگی محمد تاجیک از روزنامه‌نگاران و منتقدان قدیمی که سابقه فعالیت در خبرگزاری و رسانه های مختلف را داشته در کانال شخصی خود یک نظرسنجی درباره پربیننده ترین سریال در حال پخش شبکه خانگی راه انداخته.

در این نظرسنجی سریال سووشون است که در مرکز توجه قرار گرفته و از شش سریال رقیب رأی بیشتری آورده است و حتی بالاتر از سریالهای شکارگاه و اجل معلق قرار گرفته است. در میانه نظرسنجی سریالهای کنکل و ازیادرفته قرار دارند، کمترین آرا هم برای سریالهای شغال و جزرومد است.

سووشون را دوست داشته باشیم یا نه اینکه سریالی مثل این در کانون توجه مخاطبان است معنایی دارد جز نیاز صنعت فیلم و سریال سازی وطنی به اقتباس های متعدد مثل سووشون؟؟

مردم حتی اگر رمان‌هایی مثل سووشون سیمین دانشور را نخوانده باشند باز دوست دارند که نسخه های تصویری چنین آثار بزرگی را ببینند و برای همین است که مثلا سریال «صد سال تنهایی»نتفلیکس ضریب بالایی در تماشا می‌یابد چون حتی آنها که رمان گابریل گارسیا مارکز را نخوانده اند، دوست دارند سریال را ببینند و از حال و هوای رمان سردربیاورند و همین است که سریال اقتباسی سووشون محصول نماوا میتواند هر هفته بحث و نقد و ماجرا ایجاد کند و کنجکاوی‌برانگیزترین سریال سال باشد.