دفاع دنیل دی-لوئیس از سبک بازیگریاش
دنیل دی-لوئیس، بازیگر برنده سه جایزه اسکار، در گفتوگویی تازه با نیویورک تایمز از برداشتهای اشتباه درباره متد اکتینگ انتقاد کرد و گفت: تمرکز افراطی بر فرآیند بازیگری باعث گم شدن ماهیت درونی هنر میشود.

به گزارش 24 آنلاین، دنیل دی-لوئیس در گفتوگویی تازه با نیویورک تایمز عنوان کرده که دوست ندارد بازیگری را از منظر صنعت و فن در نظر بگیرد و وقتی بازیگران بیش از اندازه بر روند و فرآیند کار تمرکز میکنند، در جزئیات کماهمیتتر کار گرفتار میشوند.
او توضیح داد: «طبیعتا تکنیکهایی وجود دارد که میتوان آنها را آموخت، و میدانم که این روزها متد اکتینگ به هدف آسانی برای انتقاد تبدیل شده است. راستش این روزها کمی ناراحتم از اینکه میشنوم مردم مدام میگویند فلان بازیگر به اصطلاح کاملا متدی شده، عبارتی که ظاهراً به این معنی است که فرد دارد مثل یک دیوانه رفتار میکند.»
او ادامه داد: «همه تمایل دارند بر جزئیات کماهمیت کار تمرکز کنند و این جزئیات معمولا شامل نوعی آزار دادن به خود یا تجربهای است که ناراحتی شدید جسمی یا روانی بر خود تحمیل میکند. اما در زندگی یک بازیگر، اساس کار باید بر درون متمرکز باشد.»
دی-لوئیس در سال ۲۰۱۷، چند ماه پیش از اکران دومین همکاری خود با پل توماس اندرسن، یعنی فیلم «رشته خیال» از بازیگری کناره گرفت. نماینده او در آن زمان اعلام کرد: «دنیل دی-لوئیس دیگر به عنوان بازیگر فعالیت نخواهد کرد. او از تمامی همکاران و تماشاگرانش طی سالها سپاسگزار است. این تصمیمی شخصی است و او یا نمایندگانش در اینباره هیچ اظهارنظر بیشتری نخواهند کرد.»
با این حال، این بازیگر اخیرا بار دیگر به صحنه بازگشته و در فیلم مستقل «شقایق» به کارگردانی پسرش رونان دی-لوئیس نقشآفرینی کرده است. در این فیلم او نقش یک سرباز سابق بریتانیایی را بازی میکند که در انزوا زندگی میکند تا زمانی که برادرش (با بازی شان بین) او را پیدا میکند و وادارش میسازد با گذشته پیچیده خود روبهرو شود.
دی-لوئیس در گفتوگو با ورایتی گفت که او و پسرش همیشه در طول زندگیشان با هم کار کردهاند و همکاری در یک فیلم، ادامه طبیعی رابطهشان بوده است.
او افزود: «در طول سالها، از زمانی که رونان بسیار کوچک بود، روی کارهای زیادی با هم همکاری کردیم. همیشه نوعی آسایش در کنار هم داشتیم، و این پروژه فقط گسترش همان احساس بود، تنها اسباببازیهای بیشتری برای بازی داشتیم.»
دیل دی لوئیس که اکنون ۶۸ ساله است، در سال ۱۹۷۱ با فیلم «یکشنبه؛ یکشنبه لعنتی» وارد دنیای بازیگری شد. او از سال ۱۹۸۱ تا ۱۹۹۷ در ۱۹ فیلم ایفای نقش کرد که مهمترین آنها«گاندی» ۱۹۸۲، «لباسشوئی زیبای من» ۱۹۸۵۵، «اتاقی با یک چشمانداز» ۱۹۸۵، «سبکی تحمل ناپذیر هستی» ۱۹۸۸، «آخرین موهیکان» ۱۹۹۲، «به نام پدر» ۱۹۹۳ و «مشتزن» ۱۹۹۷ بودند.
این بازیگر انگلیسی ـ ایرلندی که در کارنامه سینمایی او آمار خیرهکننده ۱۳۹ جایزه سینمایی و ۶۷ نامزدی کسب جوایز از رویدادهای سینمایی به چشم میخورد، تنها بازیگر تاریخ سینماست که موفق به کسب سه جایزه اسکار نقش اصلی شده است.
«دنیل لوئیس» در سال ۱۹۹۰ و برای ایفای نقش در فیلم «پای چپ من» اولین اسکار خود در بخش بهترین بازیگر نقش اصلی مرد را بدست آورد و در سال ۲۰۰۸ برای فیلم «خون به پا خواهد شد» و برای سومین بار در سال ۲۰۱۳ برای نقشآفرینی درخشان در فیلم «لینکلن» ساخته «استیون اسپیلبرگ» موفق به کسب اسکار بهترین بازیگر نقش اصلی مرد شد.
او همچنین دو بار نیز برای فیلمهای «دار و دسته نیویورکیها» ساخته «مارتین اسکورسیزی» و «به نام پدر» از «جیم شرایدن» نامزد کسب جایزه اسکار نیز شده است.
دیلوئیس به عنوان یکی از گزیدهکارترین بازیگران صنعت فیلمسازی شناخته میشود، به طوری که در حدود دو دهه اخیر تنها در پنج فیلم به ایفای نقش پرداخته است. او از سبک متد اکتینگ در بازیگری پیروی میکند و به تحقیق درباره نقشهایش مشهور است و معمولا در طول دوره فیلمبرداری، او به طور کامل در نقش خود باقی میماند.
چهار جایزه از انجمن منتقدین بوستون، جایزه دستاورد سینمایی از جوایز فیلم مستقل انگلیس، سه جایزه از انجمن منتقدین نیویورک، دو جایزه از جوایز فیلم ایرلند، کسب سه جایزه از انجمن منتقدین فیلم لندن، سه جایزه از انجمن منتقدین سینمایی لسآنجلس، جایزه بهترین بازیگری از جشنوارههای فیلم مراکش و مونترال، سه جایزه بهترین بازیگر مرد از جوایز انجمن ملی منتقدین فیلم، کسب پنج جایزه از انجمن منتقدین نیویورک، جایزه دستاورد بازیگری از جشنواره فیلم پالم اسپرینگز، بهترین بازیگر خارجی جوایز اتحادیه منتقدان روسیه، جایزه دستاورد سینمایی از جشنواره سانتا باربارا، کسب دو جایزه از جوایز فیلم ساتلایت، سه جایزه و یک نامزدی در جوایز انجمن بازیگران آمریکا و جایزه دستاورد بازیگری از جشنواره فیلم تلورید بخشی از افتخارات سینمایی دنیل دی لوئیس محسوب میشوند.