نگاهی به بازار هنر و رکوردشکنی‌ها
حراج‌های نوامبر نیویورک به ارزش ۱.۶ میلیارد دلار می‌تواند نقطه عطفی برای بازار هنر باشد. به همین مناسبت به برخی از اوج و فرودهای این سال که به این لحظه منتهی شده‌اند، نگاهی داریم.
به گزارش 24 آنلاین، دنیای هنر در حال آماده‌باش است. «کریستیز»، «ساتبیز» و «فیلیپس» خود را برای حراج‌های بزرگ نوامبر آماده می‌کنند که در مجموع انتظار می‌رود حداقل ۱.۶ میلیارد دلار فروش داشته باشند. این یکی از آخرین رویدادهای مهم تجاری سال است و همه چشم‌ها به بازار دوخته شده تا ببینند آیا پس از دوره‌ای از فروش‌های کند، تعویق نمایشگاه‌ها و تعطیلی گالری‌ها، بالاخره بازار روندی صعودی پیدا کرده است یا خیر. فروش‌های اصلی هفته آینده که از ۱۷ نوامبر آغاز می‌شوند، ممکن است نقطه عطف مهمی باشند. در ادامه نگاهی داریم به اتفاقات برجسته خوب و بد که تا به اینجا رخ داده‌اند.
«م.ف. حسین» فراتر از انتظار ظاهر شد
کریستیز، حراج هنر مدرن و معاصر جنوب آسیا، نیویورک، ۱۹ مارس
نقاشی «بدون عنوان»(Gram Yatra) متعلق به سال ۱۹۵۴ میلادی و اثر «مقبول فدا حسین» بیش از دوبرابر برآورد اولیه آن و در نهایت ۱۳.۸ میلیون دلار در حراج هنر مدرن و معاصر جنوب آسیا در نیویورک فروخته شد. این قیمت بیش از دوبرابر رکورد قبلی این هنرمند هندی بود که در ۲۰۲۲ ثبت شده بود. همچنین نخستین بار بود که یک اثر هنر مدرن متعلق به جنوب آسیا مرز ۱۰ میلیون دلار را رد می‌کرد. نقاشی «خورشید سیاه» متعلق به سال ۱۹۵۳ میلادی و اثر «سید حیدر رضا» نیز به قیمت ۲.۳ میلیون دلار فروخته شد.
می‌توان گفت هنر جنوب آسیا در حال تجربه یک لحظه ویژه است. پس از سال‌ها، اکنون تقاضا و توجه جهانی برای «حسین» و دیگر ستارگان همچون «طییب مهتا» و «رضا» افزایش پیدا کرده است و موزه‌ها و کلکسیونرهای سراسر جهان به آن‌ها توجه بیشتری نشان می‌دهند. جالب اینکه موزه‌ای جدید به افتخار «حسین» در دوحه قطر افتتاح خواهد شد.
«موندریان» از شکستن رکورد جا ماند
کریستیز، نیویورک، ۱۲ مه
ممکن است عجیب به نظر برسد که نقاشی‌ای که ۴۷ میلیون دلار فروخته شده، یک فروش ناکام تلقی شود، اما درباره بازار شاهکارها صحبت می‌کنیم، به‌ویژه وقتی رکورد جدیدی در راه است. «ترکیب‌بندی با صفحه بزرگ قرمز، خاکستری مایل به آبی، زرد، سیاه و آبی»(۱۹۲۲) اثر «پیت موندریان»، جواهر گران‌بهای مجموعه «لئونارد رجیو»، کلکسیونر بزرگ و بنیان‌گذار بارنز اند نوبل(Barnes and Noble) بود. برآورد شده بود که این نقاشی بیش از ۵۰ میلیون دلار فروخته شود و می‌توانست رکورد قبلی «موندریان» را که در ۲۰۲۲ به قیمت ۵۱ میلیون دلار در ساتبیز برای «ترکیب شماره ۲»(۱۹۳۰) ثبت شده بود بشکند. قیمت نهایی برای شکستن رکورد باید بیش از ۴۴.۳ میلیون دلار می‌بود.
مجموعه «رجیو» بزرگ‌ترین عرضه تک‌مالک در فصل بهار بود که ۳۹ اثر را که برآورد ارزش‌شان بین ۲۵۲ تا ۳۲۶ میلیون دلار بود شامل می‌شد. کل فروش ۲۷۱.۹ میلیون دلار بود.
یک مجسمه «جاکومتی» شکست خورد
ساتبیز، حراج عصر هنر مدرن، نیویورک، ۱۳ مه
یک مجسمه برنزی متعلق به سال ۱۹۵۵ میلادی به نام «سر باریک بزرگ (سر بزرگ دیگو)» گران‌ترین اثر فصل حراج‌های ماه مه بود که قیمت درخواستی آن ۷۰ میلیون دلار بود، اما به فروش نرسید.
این مجسمه که از سوی حراجی «ساتبیز» به عنوان اثر شاخص معرفی شده بود، از اموال شیلدون سولو، غول املاک که در سال ۲۰۲۰ درگذشت، در حراجی ارائه شده بود. این مجسمه که در دوسالانه ونیز در سال ۱۹۵۶ به نمایش گذاشته شده بود، پیش‌تر در جنوب فرانسه به نمایش درآمده بود.
برگزارکننده حراج مزایده این اثر را که بدون ضمانت (گارانتی فروش) عرضه شده بود، از ۵۹ میلیون دلار آغاز کرد. اگرچه چند پیشنهاد باعث شد قیمت تا ۶۴ میلیون دلار بالا برود، اما پس از چهار دقیقه اثر بدون فروش از حراج خارج شد.
شش عدد از این نسخه مجسمه برنزی جاکومتی تولید شده است. یکی از نسخه‌ها درحالی در سال ۲۰۱۰ در کریستیز به قیمت ۵۳ میلیون دلار فروخته شد که قیمت آن بین ۲۵ تا ۳۵ میلیون دلار برآورد شده بود. ساتبیز نیز در سال ۲۰۱۳ نسخه دیگری از آن را با قیمت ۵۰ میلیون دلار فروخت. در آن زمان ارزش این مجسمه بین ۳۵ تا ۵۰ میلیون دلار تخمین زده شده بود.
آثار «جاکومتی» مدت‌هاست به عنوان آثار شاخص و مورد علاقه مجموعه‌دارها شناخته می‌شوند و معمولاً با قیمت‌های هشت‌رقمی یا بیشتر به فروش می‌رسند. در سال ۲۰۱۵، مجسمه «مردی که اشاره می‌کند» (Pointing Man) متعلق به سال ۱۹۴۷ میلادی نیز از مجموعه سولو، با قیمت ۱۴۱.۳ میلیون دلار فروخته شد که رکورد فروش آثار این هنرمند در حراج را شکست. اخیراً نیز اثر «بینی» Le Nez (از سال‌های ۱۹۴۷/۴۹، قالب‌گیری‌شده در ۱۹۶۵) از «مجموعه مک‌لو» (Macklowe Collection) با قیمت ۷۸.۴ میلیون دلار به فروش رسید.
همچنین در گزارش سالانه «آرت‌نت» برای سال ۲۰۲۵ اشاره شده است که بازار آثار هنری گران‌قیمت روندی نزولی داشته است، به طوری که فروش آثار هنری با ارزش بیش از ۱۰ میلیون دلار در حراج‌ها بین سال‌های ۲۰۲۳ و ۲۰۲۴، ۴۴ درصد کاهش پیدا کرده است. فقط سه اثر در آن سال بالای ۵۰ میلیون دلار فروخته شدند، این در حالی است که این تعداد در ۲۰۲۳ دوبرابر و در ۲۰۲۲ سه‌برابر بود.
تابستان لالین
ساتبیز، حراج طراحی، نیویورک، ۱۱ ژوئن
در فصل تابستان که معمولا آرام است، سالن حراج ساتبیز نیویورک با فروش میزی شگفت‌انگیز به شکل کرگدن به نام «Grand Rhinocrétaire II» اثر «فرانسوا-خاویر لالین»(François-Xavier Lalanne) شور و هیجان گرفت. این میز با قیمت خیره‌کننده ۱۶.۴ میلیون دلار فروخته شد که بیش از سه برابر برآورد ۵ میلیون دلاری آن بود. این میز کرگدن که از برنز با روکش طلایی ساخته شده به یکی از بحث‌برانگیزترین فروش‌های آن فصل تبدیل شد.
چند هفته پیش از این فروش، اثر دیگری از این هنرمند به نام «Bar aux Autruches» در پاریس به قیمت ۱۱.۱ میلیون یورو (۱۲.۹ میلیون دلار) به فروش رسید. رکورد حراجی فعلی این هنرمند به میز کرگدنی دیگری تعلق دارد که در سال ۲۰۲۳ با قیمت ۱۹.۴ میلیون دلار فروخته شد.
نمای ونیزی کانالتو همه را شگفت‌زده کرد
کریستیز، حراج عصر استادان قدیم، لندن، ۱ ژوئیه
تابلو «ونیز، بازگشت بوچینتورو در روز عروج» اثر «کانالتو» استاد قدیم ایتالیایی که در دهه ۱۷۳۰ میلادی کشیده شده، با قیمت رکوردشکن ۴۳.۹ میلیون دلار در کریستیز لندن فروخته شد.
این دومین قیمت بالای ثبت‌شده برای یک استاد قدیم است. این نقاشی فقط دو بار پیش از این در حراج به فروش رسیده: یک بار در سال ۱۷۵۱ و بار دیگر در ۱۹۹۹.
طبق گزارش نیمه‌سال «آرت‌نت»، دسته‌بندی آثار استادان قدیم تنها گروهی بود که امسال رشد داشت. فروش‌ها بین ژانویه و ژوئن نسبت به نیمه اول ۲۰۲۴ میلادی، ۲۴.۴ درصد افزایش پیدا کرد و به ۲۸۹.۵ میلیون دلار رسید. یک نمای ونیزی دیگر از کانالتو قرار است رهبری حراج استادان قدیم کریستیز در نیویورک در فوریه را با برآورد ۳۰ میلیون دلار بر عهده داشته باشد.
حراج‌های پاریس در کانون توجه
ساتبیز، حراج «مدرنیست‌ها»، پاریس، ۲۴ اکتبر
دو پرتره از «آمادئو مودیلیانی» در حراج «مدرنیست‌ها» در پاریس، توجه بازار هنر را به خود جلب کرد و نشان داد که بازار هنر فرانسه مقصدی برای فروش‌های مهم آثار اروپایی است.
«پیکره الویرا» (۱۹۱۹) بیش از سه‌برابر برآورد خود فروخته شد و پس از رقابت شدید بین هفت شرکت‌کننده، ۳۱.۳ میلیون دلار فروخته شد. موفقیت هنرمند مدرنیست ایتالیایی ادامه داشت و «ریموند» (۱۹۱۵) به قیمت ۱۲.۴ میلیون دلار رسید. این دو فروش برای ساتبیز موفقیت بزرگی بود که تنها چند روز قبل از حراج موفق به گرفتن این آثار شده بود.
