اهداف کلان و خُرد لایحه نظام باشگاه داری در مجلس تصویب شد

به گزارش 24 آنلاین، نمایندگان مجلس شورای اسلامی در نشست علنی امروز مجلس شورای اسلامی با مواد یک و دو لایحه نظام جامع باشگاه‌داری در جمهوری اسلامی ایران نیز موافقت کردند.

به موجب ماده یک این لایحه اصطلاحات و اختصارات به‌کار رفته در این قانون در معانی مشروح ذیل است:

۱- وزارت: وزارت ورزش و جوانان

۲- نظام جامع: سندی است قانونی مبیّن ارکان باشگاه‌داری ورزشی کشور که در چهارچوب مقررات تعیین‌شده در راستای اجرای قانون اهداف، وظایف و اختیارات وزارت ورزش و جوانان مصوب ۱۶/ ۶/ ۱۳۹۹ تدوین شده است.

۳- فدراسیون: فدراسیون‌های ورزشی

۴- رشته‌های ورزشی سنتی،آیینی، بومی و محلی: به رشته‌های ورزشی اطلاق می‌شود که خاستگاه آن کشور جمهوری اسلامی ایران است.

۵- رشته‌های ورزشی واجد ارزش: به رشته‌های ورزشی اطلاق می‌گردد که از حیث فرهنگ اسلامی- ایرانی واجد اهمیت و اولویت باشد.

۷- رشته‌های ورزشی پایه: به رشته‌های ورزشی اطلاق می‌شود که بسترسازی مناسب را برای ترویج و تعمیم برخی از رشته‌های ورزشی ایجاد می‌نمایند.

۸- رشته‌های ورزشی پررتبه و پرنشان(مدال‌): به رشته‌های ورزشی اطلاق می‌شود که در بازی‌های المپیک، بازی‌های پاراالمپیک، بازی‌های آسیایی و بازی‌های پاراآسیایی دارای رشته‌ها و مواد متعددی می‌باشد.

۹ـ  رشته‌های ورزشی پرمخاطب: رشته‌های ورزشی هستند که مورد اقبال و توجه تعداد بیشتری از مردم جامعه قرار دارند.

۱۰- رده‌های پایه: به رده‌های نونهالان، نوجوانان و جوانان اطلاق می‌شود که ورزشکاران در آن سطوح فعالیت دارند.

تبصره- مصادیق رشته‌های ورزشی بندهای (۴) تا (۱۰) این ماده توسط وزارت در آیین‌نامه اجرائی موضوع ماده (۲۳) این قانون تعیین می‌گردد.

۱۱ - باشگاه ورزشی: به مؤسسه‌ای فرهنگی- ورزشی اطلاق می‌شود که توسط اشخاص حقیقی یا حقوقی با مجوز وزارت تأسیس می‌شود و با هدف تعلیم و ترویج سلامت جسمی، روحی و روانی افراد جامعه مبتنی بر ارزش‌های اسلامی و اصول علمی، ایجاد فضای کسب و کار و به‌دست آوردن رتبه و نشان (مدال) در یک یا چند رشته ورزشی مطابق ضوابط فنی و عمومی مربوطه فعالیت می‌کند.

۱۲- باشگاه ورزشی حرفه‌ای: به باشگاهی اطلاق می‌شود که توسط اشخاص حقوقی تأسیس و از صلاحیت‌های لازم در چهارچوب ضوابط تعیین شده در ماده (۵) این قانون و مقررات و ضوابط فنی هر رشته ورزشی برخوردار است و با هدف تعلیم و تعمیم سلامت جسمی، روحی و روانی افراد جامعه و کسب انتفاع مالی با رعایت ارزش‌های اسلامی فعالیت می‌نماید.

۱۳- ورزشگاه: مکان ورزشی که دارای جایگاه تماشاگر بوده و از معیارها و ضوابط فنی مورد تأیید وزارت برای برگزاری رویدادها، مسابقات و فعالیت‌های ورزشی برخوردار است.

۱۴- اتحادیه باشگاه‌های ورزشی: شخصیت حقوقی مستقل و غیرانتفاعی متشکل از باشگاه‌های ورزشی عضو است که با هدف نظارت و تأمین حقوق صنفی باشگاه‌داران دارای مجوز باشگاه‎داری عضو در کلیه زمینه‌های ورزشی با مجوز وزارت تأسیس می‌شود و پس از تأیید اساسنامه توسط وزارت فعالیت می‌نماید.

۱۵- اتحادیه باشگاه‌های ورزشی حرفه‌ای: شخصیت حقوقی مستقل و انتفاعی متشکل از باشگاه‌های ورزشی حرفه‎ای عضو است که با هدف نظارت و تأمین حقوق صنفی باشگاه‌داران دارای مجوز باشگاه‌داری حرفه‌ای، با مجوز وزارت تأسیس می‌شود و پس از تأیید اساسنامه توسط وزارت فعالیت می‌نماید.

۱۶- پروانه فعالیت باشگاه ورزشی: مجوزی که به منظور فعالیت باشگاه‌داری در عرصه ورزشی بر اساس بند (۱۱) این ماده با تأیید فنی فدراسیون مربوطه از سوی وزارت صادر می‌گردد. کلیه باشگاه‌های دارای پروانه، می‌توانند عضو اتحادیه باشگاه‌های ورزشی شده و مطابق قوانین و مقررات با نظارت وزارت فعالیت ‌نمایند.

۱۷- پروانه فعالیت باشگاه ورزشی حرفه‌ای: مجوزی است که به منظور فعالیت باشگاه‌داری، در عرصه حرفه‌ای بر اساس بند (۱۲) این ماده با تأیید فدراسیون مربوطه از سوی وزارت صادر می‌گردد. کلیه باشگاه‌های دارای پروانه باشگاه‌داری حرفه‌ای، عضو اتحادیه باشگاه‎های ورزشی حرفه‌ای شده و مطابق قوانین و مقررات با نظارت وزارت فعالیت نماید.

۱۸ - مرکز آموزشی تخصصی ورزش: به مرکزی اطلاق می‌شود که زیر نظر باشگاه‌ها به ارائه خدمات آموزشی و تخصصی برای رده‌های پایه در یک رشته‌ ورزشی می‌پردازد.

۱۹- تیم‌گان‎: به مسابقات ورزشی باشگاهی اطلاق می‌شود که زیر نظر فدراسیون‌های ورزشی و در رده‌های سنی و سطوح مختلف برگزار می‌شود.

۲۰- رشته‌های ورزشی دریامحور: به رشته‌های ورزشی اطلاق می‌شود که در بستر محیط‌های دریایی، ساحلی و رودخانه‎ای انجام می‌شود.

۲۱- مسئولیت اجتماعی: عبارت است از مسئولیت باشگاه‌های ورزشی نسبت به انجام تعهدات اجتماعی، فردی و شهروندی در راستای تحقق منافع عمومی جامعه با استفاده از ظرفیت‌های ورزشی.

۲۲- کانون‌های هواداران باشگاه: نهاد غیرانتفاعی مردمی که تحت مدیریت باشگاه و به منظور جذب و ساماندهی فعالیت‌های هواداران و تقویت هویت اجتماعی، ملی و اجرای برنامه‌های فرهنگی-اجتماعی و حمایت از باشگاه در رویدادهای ورزشی، فعالیت می‌کند.

۲۳- کارگزاری‌های نقل و انتقال بازیکنان و مربیان ورزشی: به کلیه اشخاص حقیقی و حقوقی اطلاق می‌شود که به عنوان واسطه میان باشگاه‌های ورزشی، ورزشکاران، مربیان و سایر ذی‌نفعان با هدف تسهیل فرآیند نقل و انتقال، مذاکره قراردادها و ارائه مشاوره و خدمات حرفه‌ای فعالیت می‌کنند.

تبصره- تعاریف مندرج در بندهای (۱۱) و (۱۴) این ماده به ترتیب جایگزین تعاریف بندهای «چ» و «ح» ماده (۲) قانون اهداف، وظایف و اختیارات وزارت ورزش و جوانان مصوب ۱۶/ ۶/ ۱۳۹۹ می‌شود.

لازم به ذکر است بند ۶ ماده یک این لایحه پیشتر به کمیسیون مربوطه ارجاع داده شده بود.

در ادامه نمایندگان با ماده ۲ لایحه نظام جامع باشگاه‌داری در جمهوری اسلامی ایران موافقت کردند.

به موجب ماده ۲ لایحه مذکور؛ اهداف کلان و خُرد این قانون به شرح زیر است:

الف- اهداف کلان:

۱- افزایش سهم باشگاه‌های ورزشی در ارتقای سلامت و تندرستی مردم.

۲- افزایش سهم باشگاه‌های ورزشی در ارتقای هویت، عزت، اقتدار ملی، سیاستگذاری عمومی و فرهنگی.

۳- افزایش سهم باشگاه‌های ورزشی در ارتقای فرهنگی جامعه مبتنی بر ارزش‌های اسلامی- ایرانی و موازین شرعی.

۴- افزایش سهم باشگاه‌های ورزشی در رونق اقتصاد کشور.

ب- اهداف خُرد:

۱- توسعه و تعمیم ورزش همگانی با رویکرد ورزش آسان، ارزان و در دسترس برای عموم مردم.

۲- کاهش تصدی‌گری دولت در بخش باشگاه‌های ورزشی.

۳- بسترسازی و حمایت از نظام بیمه‌های اجباری، مکمل و تخصصی، درمان و بازنشستگی در باشگاه‌های ورزشی.

۴- تعیین نوع و میزان مشوق‌ها و شرایط حمایتی و مالیاتی برای تأسیس و اداره باشگاه‌های ورزشی و همچنین برای حامیان ورزشی.

۵- تعیین منابع درآمدی پایدار (فعالیت‌های تجاری، اقتصادی و حق پخش رسانه‌ای) باشگاه‌های ورزشی.

۶- رشد کسب و کارها و اشتغال‌زایی در عرصه ورزش.

۷- ترویج و تعمیم اخلاق و معنویت، منش پهلوانی، نهضت داوطلبانه و توسعه فعالیت‌های فرهنگی و اجتماعی.

۸- ارتقای سرمایه اجتماعی، وفاق و همبستگی ملی، غرور ملی، نشاط اجتماعی و قانون مداری از طریق ورزش.

۹- ارتقای دانش حقوق ورزشی و ضابطه‌مندسازی قراردادهای ورزشی.