بوکس عبقگرد کرده است؟
فدراسیون بوکس ایران پس از یک دوره قابل تامل و استفاده بی‌نتیجه از مربیان کوبایی، به استفاده از مربیان ایرانی روی آورد.
به گزارش 24 آنلاین، بوکس ایران در ماه‌ها و یک سال و نیم اخیر مسیری پر فراز و نشیب را پشت سر گذاشته است. پس از روی کار آمدن روح‌الله حسینی به عنوان رئیس فدراسیون، یکی از وعده‌های اصلی او استفاده از دانش روز دنیا و حضور مربیان خارجی در تیم‌های ملی بود؛ وعده‌ای که با جذب چند مربی کوبایی رنگ واقعیت به خود گرفت، اما حالا با تصمیمی تازه، همایون امیری به عنوان سرمربی تیم ملی انتخاب شد؛ تصمیمی که شبیه بازگشت به نقطه آغاز است.
مربیان کوبایی با هدف ارتقای سطح فنی تیم ملی و تغییر در ساختار تمرینی به ایران آمدند. با این حال اما نه تنها خروجی مشخصی از حضور آن‌ها دیده نشد، بلکه برخی کارشناسان معتقدند تغییرات ایجاد شده، بر هم خوردن نظم و سبک تمرینی بوکس ایران را در پی داشته است. حالا و پس از ماه‌ها هزینه و انتظار، تیم ملی بار دیگر به دست یک مربی ایرانی سپرده شد.
آیا بهتر نبود این تصمیم زودتر گرفته می‌شد؟ آیا در شرایط اقتصادی امروز، فدراسیون نمی‌توانست از ابتدا به ظرفیت‌های داخلی اعتماد کند و در عین حال منابع مالی را برای زیرساخت یا توسعه رده‌های پایه صرف کند؟ این‌ها پرسش‌هایی است که شاید پاسخ روشنی برایشان وجود نداشته باشد، اما در فضای ورزش ایران بارها تکرار شده‌اند.
البته همایون امیری، مربی جوان و خوشنامی است که حضورش در رأس تیم ملی، با واکنش مثبتی از سوی جامعه بوکس همراه بود، اما مشخص نیست فدراسیون از این پس چه برنامه‌ای برای آینده دارد. هدف‌گذاری بعدی چیست؟ آیا این انتخاب به معنای اعتماد پایدار به مربیان ایرانی است یا تصمیمی مقطعی برای عبور از فشارهای موجود بود؟
در نهایت، عملکرد فنی تیم ملی در مسابقات پیش‌رو مثل قهرمانی جهان، می‌تواند بهترین پاسخ برای این تغییرات باشد. تا آن زمان، فدراسیون باید نشان دهد از تجربه گذشته درس گرفته و مسیر تازه‌ای را با درایت بیشتری دنبال خواهد کرد. ضمن اینکه شاید بهتر بود دلیل اخراج مربیان کوبایی که مورد حمایت بسیار زیاد روح‌الله حسینی بودند، به صورت شفاف مطرح می‌شد.
