چمن هیبریدیِ یادگار، قربانی تصمیمات غیرکارشناسی شد

به گزارش 24 آنلاین، چمنِ نیمه‌جان ورزشگاه یادگار امام، حالا به مسئله‌ای فراتر از یک زمین بازی بدل شده است. موضوعی که از محدوده‌ی فوتبال گذشته و بوی ناکارآمدی مدیریتی را از بطن اداره‌کل ورزش و جوانان آذربایجان شرقی بلند کرده است.  

همان زمینی که قرار بود پس از سال‌ها انتظار و میلیون‌ها هزینه، با چمن هیبریدی‌اش گره از کار تراکتور باز کند، امروز خود به گرهی تازه بدل شده؛ چمنی که رویا بود و حالا به کابوس بدل شده است.

از وعده تا واقعیت  

تابستان امسال خبر رسید که چمن ورزشگاه یادگار امام(ره) پس از بازسازی با فناوری هیبریدی آماده‌ی بهره‌برداری است؛ گفته شد که این چمن برای ۱۰ سال آینده پاسخگو خواهد بود. تصور می‌شد فصل تازه، آغاز دوره‌ای درخشان برای تراکتور باشد؛ تیمی که در فصل گذشته بهترین آمار خانگی لیگ را داشت.  

اما هنوز فصل جدید به نیمه نرسیده، تراکتور نه‌تنها برتری خانگی‌اش را از دست داده، بلکه ۹ امتیاز حیاتی را در تبریز مقابل فجرسپاسی، استقلال خوزستان، استقلال و پرسپولیس از کف داده است.

مشکل از همان روز افتتاح با دیدار تراکتور و الوحده آغاز شد؛ زمانی که مسئولان، در رقابتی عجولانه برای افتتاح هرچه زودتر، زمین را تحویل دادند؛ بی‌آنکه چمن فرصت نفس کشیدن و رشد طبیعی پیدا کند. ترکیب ناپخته‌ی الیاف مصنوعی و چمن طبیعی، خیلی زود نشانه‌های ضعف خود را نشان داد. آنچه می‌توانست نماد پیشرفت باشد، اکنون به نشانه‌ای از بی‌برنامگی بدل شده است.

زمین تمرین یا زمین مسابقه؟

دراگان اسکوچیچ،‌ سرمربی تراکتور که بارها از این موضوع گلایه کرده بود، در نشست خبری بعد از بازی با پیکان در پاسخ به سوال خبرنگار ایسنا مبنی بر اینکه آیا احتمال برگزاری تمام بازی‌های خانگی لیگ برتری این تیم تا پایان فصل جاری در بنیان دیزل او را نگران نمی‌کند؟ گفت: اینجا زمین تمرین ماست و بازی کردن در این زمین خسته‌ کننده است. برای این چمن می‌توان روی تمرین حساب باز کرد، نه بازی. البته مسئولان چمن مقصر نیستند و زحمت می‌کشند، اما هم تمرین و هم بازی کردن در اینجا احتمال مصدومیت را بیشتر می‌کند و شرایط زمین به این شکل است. باید زمین یادگار امام را ببینم و سپس تصمیم بگیریم. فردا صبح از یادگار امام بازدید خواهم کرد. (اینجا بخوانید)

او ادامه داد: نوع چمن این ورزشگاهی که امروز در آن بازی کردیم بسیار سفت است و احتمال مصدومیت را بالا می‌برد. ما تیمی هستیم که روی زمین بازی می‌کنیم و چمن کار را برای ما سخت می‌کند و مجبوریم با توپ کلنجار برویم.

شجاع خلیل‌زاده، کاپیتان تراکتور نیز بعد از بازی به سیم آخر زد و مقابل دوربین خبرنگاران گفت: هواداران از ما انتظار بازی خوب دارند، ما مشکل زمین داریم؛هر تیمی به تبریز می‌آید، حتی ضعیف‌ترین تیم‌ها، نتیجه می‌گیرند. چون فوتبال ما روی زمین است ولی روی این زمین فوتبال بازی نمی‌شود. نه می‌توان پاس داد نه کنترل نه هیچ چیزی.

کاپیتان تراکتور ادامه داد: من از مسئولان عزیز استان آذربایجان شرقی و شهر تبریز، سؤال دارم؛ چرا یک نفر را این‌قدر تنها گذاشته‌اید؟ آقای زنوزی اینجاست و به‌تنهایی همه هزینه‌ها را متحمل شده است. کل مسئولان تبریز، شش ماه است که به ما زمین مناسب نمی‌دهند. تمام بازی‌های حساس ما در زمین بنیان دیزل برگزار می‌شود که به نظر من استاندارد نیست. زمین کوچک است، هواداران ما نمی‌توانند به‌راحتی بیایند. همه‌چیز افتضاح است، اما انتظار قهرمانی دارید. شما به ما زمین بدهید، امکانات بدهید، بعد انتظار قهرمانی داشته باشید. ما واقعاً در این شرایط نمی‌توانیم فوتبال بازی کنیم.

کاپیتان تراکتور گفت: امروز اصلاً استرس مسابقه را نداشتیم، فقط استرس این را داشتیم که می‌رویم داخل زمین بتوانیم توپ را کنترل کنیم. هواداران ما انتظار دارند. مسئولان عزیز! آقای زنوزی این همه هزینه کرده؛ حداقل یک زمین مناسب در اختیارش بگذارید. دست به دست هم بدهید تا این تیم کمک شود. از نظر من حتی در تبریز هم نمی‌خواهند که تراکتور نتیجه بگیرد.

مهدی هاشم‌نژاد نیز گفت: من بعد از اینکه بازی تمام شد گفتم حاضرم یک شهر دیگر برویم، یک جایی که زمین خوب باشد و حداقل بتوانیم بازی کنیم. امروز هم درست است که خیلی راحت بازی را بردیم اما راحت می‌توانست این بازی هم مساوی شود.

بازیکن تراکتور درباره بازی در بنیان دیزل گفت: امیدوارم یک فکری باشد که به نفع باشگاه باشد. بنیان دیزل زمین تمرینی است و درست است که هواداران می‌آیند و حریف تحت فشار قرار می‌گیرد اما ما الان مشکل‌مان کیفیت زمین است که اصلاً خوب نیست. (اینجا بخوانید)

کارشناسان فوتبال تبریز هم حالا دیگر سکوت نکرده‌اند. سجاد حسین‌زاده با طنزی تلخ گفت:   نگهداری چمن ورزشگاه که اتم نیست برای کشف، حتی یک کشاورز هم از پس آن برمی‌آید. فقط باید بخواهیم.

سجاد حسین‌زاده، کارشناس فوتبال درباره این موضوع به ایسنا گفت: شک نکنید که این مسئله بر عملکرد تراکتور اثر منفی گذاشته است. استادیوم ۷۰ هزارنفری با استادیوم کوچک قابل قیاس نیست. بازیکنان به حضور پرشور تماشاگران عادت کرده‌اند. نمی‌دانم چه اراده‌ای مانع بازگشت تراکتور به ورزشگاه خودش شده؛ نگهداری یا کاشت چمن این ورزشگاه نباید مشکل دشواری باشد و حتی از پس یک کشاورز هم بر می‌آید. این اتفاق اتم نیست که کشف کنیم یک فعل و انفعال ساده است که متاسفانه به مشکل خورده.

او ادامه داد: در لیگ برتر میلیاردها تومان گردش مالی داریم، اما نمی‌توانیم یک ورزشگاه را در سطح قابل قبول نگه داریم که این جای تعجب دارد. شور و هیجان ورزشگاه یادگار امام با ورزشگاه شهید سردار سلیمانی قابل مقایسه نیست. بنیان دیزل  فقط چند سکو دارد و فاقد هیجان و زیبایی لازم است.

علیرضا میرشفیعیان، کاپیتان سابق تراکتور نیز در گفت‌وگو با ایسنا گفت: زمین تمرینی با فضای مسابقه رسمی کاملاً متفاوت است. وقتی در زمینی که محل تمرین تیم است بازی برگزار شود، حس رقابت و هیجان مسابقه از بین می‌رود. در کنار این موضوع، کیفیت چمن نیز بسیار تأثیرگذار است. تیمی که فوتبال روی زمین بازی می‌کند، باید از زمین مناسب برخوردار باشد. هنگامی که چمن نامناسب باشد، تیم حریف سود می‌برد.

در این میان اما، اداره‌ کل ورزش و جوانان آذربایجان شرقی ترجیح داده به جای پاسخ‌گویی، در سایه حرکت کند. سکوت، جای توضیح را گرفته است؛ در حالی که گزارش‌ها از تصمیمات عجولانه و بهره‌برداری زودهنگام از زمین حکایت دارند.

باورکردنی نیست که پروژه‌ای با این حجم سرمایه و تبلیغات، بدون نظارت کافی و ارزیابی فنی تحویل گرفته شود. اما آنچه بیشتر شگفت‌انگیز است، تلاشی است که برای پنهان کردن پیامدها به کار رفته؛ نه برای اصلاح آن.

همچنین پس از بازی دیروز، محمدرضا زنوزی مطلق، مالک باشگاه تراکتور اعلام کرد: مسابقات خانگی تراکتور از این پس در استادیوم بنیان دیزل برگزار نخواهد شد.

وی تاکید کرد: با توجه به عدم کسب نتایج مورد نظر در استادیوم بنیان دیزل و همچنین درخواست اعضای تیم، اعلام می‌شود از این پس این ورزشگاه میزبان مسابقات تراکتور نخواهد بود و بازی‌ها در این مکان برگزار نمی‌شوند. انتظار می‌رود مسئولان در آماده‌سازی ورزشگاه یادگار امام و فراهم کردن شرایط برای میزبانی تراکتور اقدام جدی به عمل آورند.

تیمی میان دو زمین و هزار وعده

به گزارش ایسنا، تراکتور امروز نه فقط میان دو زمین ــ یادگار امام و بنیان دیزل ــ بلکه میان دو نگاه گرفتار است. نگاه امیدوارانه هواداران، و نگاه بی‌تفاوتی مدیران. تیمی که باید روی چمن سبز بدرخشد، در گرد و غبار بی‌تصمیمی‌ها گیر کرده است. در آخر، شاید این بحران چمن هیبریدی تنها نمادی باشد از چیزی عمیق‌تر. چمن خراب می‌شود چون اراده‌ی نگهداری‌اش وجود ندارد و فوتبال ما، در فقدان اراده، همیشه پیش از نتیجه می‌بازد.